07.05.2020 Oborniki- Chodzież Zregenerowane, nakarmione i obdarzone miłością idziemy na Eucharystię do kościoła świętego Józefa. Józef już o to zadbał, by była otoczona miłością. Po Mszy świętej, nakarmione Bożym słowem i Bożym Ciałem, ruszamy Chrystusowe w drogę. Nie znamy do końca celu dzisiejszej wędrówki. Na ile Bóg da sił. Wiele kilometrów idę leśną drogą. Z Maryją zanurzam się w miłości Ojca i Syna i Ducha Świętego. Oddycham lasem dziękując Bogu za życie. Później droga staje się trudniejsza, znowu skupiam się na sobie i odpowiednim stawianiu kroków. Zdumiewa mnie dobroc ludzi w tych okolicach. Wiele osób zatrzymuje się pytając, czy mogą w czymś pomóc? Zapewniam, ze mam wszystko i że na pewno nie skorzystam z propozycji podrzucenia. Jednak te pytania, a także życzenia dobrej drogi odbieram jako błogosławieństwo. Na polnej drodze zatrzymuje się pod krzyżem. Jezus przemawia do mnie swoją miłością inaczej niż dotąd i ponawia pytanie czy jestem gotowa pójść z nim aż na krzyż. Odchodze radosna. Za chwilę młody człowiek dogania mnie jadąc na rowerze. Zatrzymuje się i zadaje pytania: "Kim jestem? Dokąd idę i o co chodzi w tym pielgrzymowanie? Towarzyszy mi przez kilka kilometrów. Rozmawiamy o rzeczach codziennych. Dochodząc do miejscowości, chłopiec żegna się ze mną życząc mi wszystkiego, co najlepsze. Odwzajemniam. Po kolejnych kilku kilometrach gdy brakowało mi już sił i miałam ochotę zatrzymać się na noc w najbliższej miejscowości, Boguś dogania mnie ponownie. Tym razem ze swoją dziewczyną i proponują mi dalsze wspólne pielgrzymowanie. Przystaję na tę propozycję. Bardzo sympatyczni ludzie. Są dla mnie jak anioły. Nadają tempo i rozmawiają wiele, więc trochę zapominam o bólu. Do Chodzieży docieramy tuż przed 22:00. Żegnam się z Bogusiem i Wiktorią, ale w sercu zabieram ich dalej. Będę modlić się za nich i ich rodziny. To bardzo to bardzo dobre spotkanie. Nocleg- znowu realizuje się ewangelia z dnia. "Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał"